Over een maand is het zover. De vertrekdatum naar Rusland komt nu steeds meer in zicht en ook de kinderen worden nu veel meer bij de voorbereidingen betrokken. De zomervakantie hebben we zoveel mogelijk ‘vakantie’ gelaten en lekker veel tijd met elkaar doorgebracht. Zoals gepland ben ik nu de scholen weer bezig zijn, nu ook begonnen met een soort van ‘ voorlichting’ voor de kindjes over wat er over een paar weken gebeuren gaat.
Onze zoon van 5 weet eigenlijk al precies uit te leggen wat de bedoeling is en dat mama naar Rusland gaat. Hij gaat er wonderbaarlijk nuchter mee om. Wanneer ik vraag of hij het niet erg vindt dat mama zo’n lange tijd weggaat, dan antwoord hij nuchter, “Ja je gaat toch maar 30 dagen!? Het zijn er geen 100 ofzo!”. Nou okee, duidelijk. Dan hoef ik het ook niet groter te gaan maken dan het is en laat ik het ook zo. Maar ja… onze dochter van 3… iets met ‘kleine kopjes, grote oren’ zullen we maar zeggen. Kortom, die weet natuurlijk ook dat er iets veranderen gaat. Helaas heeft zij niet de leeftijd dat je op een makkelijke manier inhoudelijk uitgelegd krijgt wat mama nu gaat doen. Al een lange tijd is ze opstandig en agressief. Een heel boos meisje, en eigenlijk geef ik haar geen ongelijk. Zij heeft nooit een gezonde moeder gekend en heeft er met haar jonge leeftijd ook nooit goed mee om kunnen gaan. Stel je eens door kinderogen voor dat je moeder iedere maand op en neer gaat van wel redelijk kunnen functioneren naar bijna niet kunnen functioneren. Wat weet je als 3-jarige er nu van, dat dat door een maandelijks toegediende medicatie komt. Dan kan ze me dragen, dan weer niet. Dan kan ze met me spelen, en dan is ze weer heel moe. Voor volwassenen is dat al lastig schakelen…
Zomervakantie
Wel ben ik heel blij te merken dat gewoon als gezin samen thuis zijn tijdens de zomervakantie haar toch wel goed heeft gedaan. Lekker wakker worden wanneer je eigen bioritme dat aangeeft en ‘s morgens nog even bij mama in bed erbij kruipen. Gewoon op het dooie gemakje de dag opstarten. Ik vond het heerlijk en de kinderen ook. Ik denk dat ieder gezin dat ook wel met me eens zal zijn. Vakantie-tijd versterkt toch zeker weer even die ouder-kind relatie en zorgt dat je weer beter op elkaar afgestemd raakt.
De school is weer begonnen, en de voorbereidingen ook
Maar dan beginnen de scholen weer… De oudste naar groep 3 van de basisschool en de jongste gaat 2 ochtenden naar de peuterschool en 1 dag kinderopvang. Deze mama heeft nu eindelijk weer eens de handen iets meer vrij om toch echt te beginnen aan de voorbereidingen voor Rusland. Naast alle ‘moetjes’ zoals het boeken van vliegtickets, hotel, en het doorlopen van het ver-schrik-ke-lijke visum traject, gaan nu ook de kids geregeld bijgepraat worden. Onze kinderen verslinden voorleesboeken dus daar komt ‘het’ boek weer tevoorschijn. ‘Weer’ ja. We zijn begonnen met het lezen van “Grote boom is ziek” wat bedoeld is om kinderen het traject van kankerpatiënten en chemotherapie uit te leggen. Vorig jaar kocht ik het boek om onze oudste voor te lichten over de ziekte van onze schoonzus, niet in de gaten hebben dat ik het misschien ook nog voor mezelf zou moeten gaan gebruiken. Uiteindelijk heb ik het boek heel ver weg verstopt om het nu pas weer tevoorschijn te halen en gelukkig lijken ze vergeten te zijn dat ik het vorig jaar ook al voorlas. Het boek gaat over een Egel en zijn beste vriend “Grote Boom” wordt ziek vanwege houtwormpjes en heeft chemo nodig om beter te worden. De chemo maakt Grote Boom extra ziek en daardoor verliest de boom alle blaadjes en krijgt hij een sjaal zodat hij zich toch nog warm kan houden zo zonder blaadjes. Ook de takken worden slap. De Kids konden dat meteen koppelen aan mijn zwakkere armen en begrepen wel dat zij de Egel waren en ik Grote Boom. 
In dit boek heeft de Egel een pot met steentjes en wanneer de pot leeg is, vanaf dan gaat Grote Boom weer sterker en beter worden. De oudste begreep al, “Dat er vast wel 30 steentjes in die pot zitten, want dan zijn jouw medicijnen klaar en kom je weer naar huis!”. Ik gaf aan dat hij dat goed begrepen had, maar of hij ook begreep dat Grote Boom niet meteen beter is, maar vanaf dan weer sterker gaat worden. Grote Boom moet eerst nog heel veel rusten. De jongste vind het maar wat vreemd. Gelukkig had ik het boek al een paar keer met de oudste gelezen zodat hij de verhaallijn al kende. Hij kon dus al reacties geven nu ik het ook met de jongste erbij aan het voorlezen was. De jongste kijkt heel trots naar haar grotere broer en concludeert gelukkig ‘dat het allemaal zo spannend niet is’, aangezien de oudste er heel normaal en laconiek op reageert. Dus heel stoer probeert ze ook mee te gaan in het verhaal: “Ja als mama terug komt van de dokter dan moet ze heel veel rusten, net als bij een winterslaap!”.
Winterslaap
Een paar dagen later haalt papa onze peuterdochter op bij de kinderopvang. Ze had het leuker gevonden als mama haar had gehaald, want papa doet dat altijd al. Eenmaal in de auto komt het eruit: “Papa waarom haalt mama mij niet op?”. Papa geeft aan dat mama thuis aan het rusten is. “Oh… is mama dan al begonnen met de winterslaap?”. Heerlijk, die kinderlogica en fijn dat ze de informatie die ze krijgt ook op haar eigen manier invulling probeert te geven en aan het verwerken is. De kids doen het allebei geweldig, al vrees ik toch dat het nog best pittig voor ze gaat worden…
