Nu kunnen we wel een berg aan kaarsjes gebruiken. Wie helpt mee?
Soms was het spannend

Transplantatie dag van Wim. Zijn stamcellen zitten er weer bijna in!
Ik wist dan ook dat het af en toe spannend was. Omdat Wim diabetes patiënt is, heeft hij een aangepast medicatie protocol dat gevolgd wordt. Het normale protocol met steroids kan niet toegepast worden omdat dat in zijn geval bloedsuikers verhogend werkt. In tegenstelling tot de andere patiënten, is hij dus wel heel erg misselijk geweest van de chemo bijvoorbeeld. In de periode tussen aanmelding en daadwerkelijk afreizen naar Moskou was hij al dusdanig verzwakt, dat Wim ook weinig meer bij te zetten had. Dan is een dergelijke HSCT behandeling als diabetes patiënt natuurlijk extra zwaar. Wim kreeg er een longontsteking bovenop en heeft af en aan koorts. En dan ging hij ook nog net de isolatie in met zijn immuunsysteem op nul. Er is even twijfel geweest of hij naar de Intensive Care zou moeten. Door Wim op de buik te draaien gingen de longblaasjes toch open en hebben ze hem gelukkig op zijn kamer kunnen houden en de longonsteking onder controle. Wim kon geen contact meer onderhouden met zijn vrouw. Hij had simpelweg de kracht niet meer om te appen of praten. Ik ben blij dat ik geregeld contact heb kunnen houden met zijn vrouw om haar een hart onder de riem te steken. Die shit corona restricties ook! Het creëert een situatie om gek van te worden wanneer je dus niet het ziekenhuis in kan en dus ook niet face-to-face met de behandelaars kan spreken. Wim zat inmiddels op een EDSS score van 8 en raakte volledig bedlegerig. Hoe graag zou je dan als familie bij hem op bezoek gaan om hem te helpen het enigszins comfortabel te maken. Maar ook om elkaar er mentaal doorheen te helpen, of gewoon een simpele aai over de wang. En hoe lastig om dan contact te onderhouden met medisch personeel wanneer de patiënt zelf nog zo weinig aangeven kan. Maar goed, wachten met behandelen totdat de corona restricties opgeheven werden was ook geen optie. Wim ging te hard achteruit om dat af te kunnen wachten. In Moskou lopen de besmettingen momenteel alleen maar meer en meer op, dus zo snel zie ik dat ook nog opgeheven worden.
De goede kant op
En toen kwam weer slechter nieuws
Kaarsjes
“Hoop is een lichtje in je hart, dat vandaag moed geeft, en morgen kracht.”
Laat die lichtjes maar eens flink branden…
11 reacties
Lieve Wim en familie hoop dat het snel wat beter gaat en er een goede resultaat van de behandeling te zien is ❤️
Mijn wens is maar klein,
ik hoop dat je snel weer de oude mag zijn.
Wens ik jou een voorspoedig herstel omringd
met de liefde van jou gezin.
Lieve Wim, Astrid en Laura,
branden er voor jullie. Energie & Kracht blaas ik in gedachte naar jullie toe. Liefs Jacqueline
Wat een “reis” hebben jullie moeten afleggen tot nu toe. Maar jullie zijn er nog niet!
Heel veel sterkte allemaal en beterschap voor Wim! Ik brand een kaarsje voor jullie allemaal!
Liefs.
Lieve Wim, wat een strijd voor jou en je lieve familie. Laat vele kaarsjes branden. Wens je veel sterkte en kracht toe.
Hoop dat het snel positiever wordt . Blijf volhoiden
Ik hoop dat ze in Nederland de juiste zorg verder kunnen oppakken. En dat je snel van t beoogde resultaat mag gaan genieten lieve Wim.
Elk geval voorspoedige terugreis.
Tjonge wat een drama Ik wens Wim en zijn gezin heel veel sterkte moed en kracht!
En ga zéker kaarsjes branden
Een goeie reis terug naar Nederland en ook hier in het ziekenhuis is de beste plek op dit moment lijkt me . En hier mag je misschien met restricties,maar wel bij hem!
Sterkte nogmaals en houd moed
Heel veel sterkte!!!!
Beste Wim en familie, veel sterkte vandaag met de reis terug naar Nederland en voor de komende periode van herstel
Beste Wim en familie ik brand een kaarsje
Hopelijk de komende periode herstel ❤️
Met je familie bij jou zal het vast beter gaan
De aller laatste loodjes… eenmaal in Nederland hoop ik dat bezoek weer mag. Ik wens Wim, vrouw en dochter veel moed en liefde toe. Houdt vol!